dizôrner

Walon (Rifondou)

Alofômes di d(i)-

Plinne cogne	Sipotcheye cogne
dizôrner	dzôrner

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Viebe

dizôrner / dzôrner (1^ire troke) (codjowaedje) [v.c.]

1. disrindjî.

   rl a: dibrôler, gåter, dizawurer.

   • On djoû ou deûs après, on dzarnéve lès bates po ki l’ foûr sowe pus vite, èt li min.me afêre li landmwin : di ç’ façon la, li foûr fènéve dès deûs costés — Fernand Barvaux, Li fènâ mwès do bon vî tins, Singuliers, 1-2009.

   F. déranger, désorganiser.

2. (imådjreçmint)rinde tot pierdou.
   • Li spotchaedje do walon fourit on goulag sicolodjike k' end a dzôrné eyet disnorté ene peclêye, di Walons — Lucyin Mahin.

   rl a: troubler, disnorter.

   F. troubler, perturber, désorienter, priver de repères, déboussoler.

Disfondowes: d(i)zoûrner d(u)zoûrner, d(u)zoûrnè, d(i)zoûrnè, d(i)zôrner, d(u)zoûrmer, duzoûrni (4inme grope), d(i)zôrnyî (3inme grope), d(i)zôrniyî , dus'zôrnier, dus'zôrmier, d(u)zôrmier, d(u)zoûrniè, d(i)zôⁿrner. d(u)zèjoûner (Pierre-Joseph Dosimont)

Etimolodjeye: bodje "ôre" (F. ordre), rissaetchante betchete d(i)-, z di beloyance, cawete di viebe -ner.

Parintaedje

• dizôrné, dizôrnaedje, dizônmint
• dizôrnant, dizôrnance