disfé

Walon (Rifondou)

Do viebe « fé », avou l’ betchete « dis- » di disfijhaedje des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /disfe/ /dysfe/ /disfɛ/ /dɛsfe/ /dœsfe/ /dysfeʀ/ /disfwɛːʀ/ /dysfwɛːʀ/ /dœsfwɛːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /disfe/

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	disfwai
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	disfijhoz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	disfijhans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	disfwaiynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	disfrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	disfijheut
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	disfwaiye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	disfwait

disfé

(viebe å coplemint) dismantchî.
- Et disfé docô l' acoird militaire et revoyî l' ambassadeur. Ki rfuza d' lever l' daxhe, ni ricnoxhant nén l' otorité d' ses foteus-a-l'-ouxh — Lucien Mahin, Li Rantoele, l° 107 (ahan 2023) p. 4.
- On s’ amuzéve a disfé les maketes des clåves — Motî Alphonse Massaux (fråze rifondowe et rarindjeye).
(viebe å coplemint) rissaetchî on mousmint.
- Volant d’ on côp diner l’ groubiote,
  Al biesse ki lyi fwait si pawou,
  I s’ dixhombere do disfé s’ bote ; — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Li pawoureu», p.133 (fråze rifondowe).
(viebe å prono) si dishaler di.
- Apus k' les craheas del sitouve di Lovin, i gn aveut pont d' ebertacantès afwaires a s' disfé — José Schoovaerts.