damadje
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « dommage » avou a-divnance del voyale do prumî pî, lu-minme do bodje «damum» (minme sinse), çou ki dene on mot avou l’ cawete « -adje ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /damat͡ʃ/ /damaːt͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /da.ˈmat͡ʃ/
- Ricepeures : da·madje
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
damadje | damadjes |
damadje omrin
- rizultat do distrujhaedje d' en sacwè.
- C' est les tchesseus ki dvèt payî les damadjes do djibî k' est so leu tchesse.
- Wårdez bén seur vos deus lingaedjes Et vos manires, sins grand damadje. — Charles Bentz (fråze rifondowe).
- (djustice) costindje k' n doet pout esse codåné a rpayî pol distrujhaedje d' ene sacwè.
- (mot d’ medcén) rizultat do distrujhaedje d' on texhou biyolodjike.
Ratourneures
candjîParintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîrizultat do distrujhaedje d' en sacwè
Mot-fråze
candjîdamadje !
- mostere k' on rgrete ene sacwè ki n' a nén-st arivé.
- Damadje, dit-st i; dji lyi aveu rapoirté ene novele hepe por lu finde ås bwès; si viye hatche est trop pezante por lu, asteure. — Lucyin Mahin.
Ratourneures
candjî- ké damadje
- Kimint ? Vo ndalez dedja ? Iy don ! Ké damadje ! — Henri Simon, "Janète" (1911), eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.151 (fråze rifondowe).