arlochî
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do picård « arlocher » (minme sinse) çou ki dene on mot avou l’ betchete « ar- » des viebes avou ene ristitchete -l- ey avou l’ cawete di codjowaedje « -î » des viebes.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /aʀ.lɔ.ˈʃiː/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : ar·lo·chî
Viebe
candjîarlochî
- (viebe å coplemint) (fé) hossî, fé bodjî pa hikets (rl a: scheure, wachoter).
- N' arlochîz nén co l' botaye di spå, ele si va svinter, et ele ni vårè pus rén.
- Arlochîz l' pronnî si vos vloz des biyokes.
- Il ont dvou arlochî l' ouxh pol dispinde.
- On l' a veyou ttaleure, il arlochive si sounete; Ès bådet n' sait roter télmint k' il est tcherdjî — Henri Van Cutsem (fråze rifondowe).
- (v. sins coplemint) hossî.
- Les clotches comincèt a arlochî
- Li fier do tchvå arloche
- Dj' a on dint ki arloche
Parintaedje
candjî
Ratourneures
candjî- arlochî l' ploumea : vanter ene sakî.
- A on zazou bén biesse, Des laids iys divins s' tiesse, Vos djhoz: Ki vs estoz bea ! Vos arlochîz l' ploumea ! — Julos Beaucarne, ratournant Molière (fråze rifondowe).
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîarlochî
F. bouger, remuer, brimbaler, se balancer. Disfondowes: arlochî, harlochî.