tcherete
Etimolodjeye
candjîBodje « tcher- » (« tchår »), avou l’ cawete « -ete » («pitit tchår»).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /t͡ʃɛ.ˈʀɛt/
- Ricepeures : tche·rete
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
tcherete | tcheretes |
tcherete femrin
- (mot des tchårlîs et des tcherons) pitit tchår a deus rowes.
- Et po l’ouh, on veut, â d’vins dè l’ tchèrète, on pôve vî mârticot racrapoté divins ‘ne vîle camisole, et qui higne atot tossant— Jean-François Renkin, Baraquîs, 1898.
- çou k' i gn a dsu.
- Il ont ståré l' tcherete di four.
- (mot d’ vindince) tchårea la k' on mete ses comissions dins on grand botike.
- Fårè do tins po passer les deus tcheretes al caisse.
- (rabaxhanmint) (viye u mwaijhe) oto.
Ratourneures
candjî- tcherete ås coixhîs
- tcherete di botike
- tcherete al mwin
- Divins ene pitite tcherete al mwin,
Il ont metou tot leu bagaedje— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.28, “On Baguège Jus d’la Mouse” (fråze rifondowe).
- Divins ene pitite tcherete al mwin,
- tchôkî l’ tcherete divant les tchvås
- Ni tchôcans nén l' tcherete divant li tchvå. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.48 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîDizotrins mots
candjîOrtografeyes
candjîE rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîtchår ås deus rowes
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike tcherete so Wikipedia