hawea
-
hawea d' cotlî (a droete) dilé ene hawe di planteu ås sapéns (a hintche)
-
hawea d' tcherpetî
-
hawea d' tonlî
Etimolodjeye
candjîBodje « hawe », avou l’ cawete « -ea », pus coûte (mins pus lådje) hawe.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ha.ˈwɛː/ /ha.ˈwæː/ /a.ˈwɛː/ /a.ˈwe/ /haw.ˈja/ /aw.ˈja/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /haw.ˈja/
- Ricepeures : ha·wea
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
hawea | haweas |
hawea omrin
- (usteye) usteye des cotlîs, tcherpetîs, tonlîs, avou on lådje fier, sovint arondi, ki côpe di scwere avou l' sinse do bouxhaedje (årvier des hepes), emantcheye so on mantche, pus court u pus long sorlon l' mestî.
- Pa des côps i s' pingnént, et s' ridinguer a côps d' hawea — Lucyin Mahin (fråze rifondowe).
- minme usteye, mins ås cwate dints, po reterer (ås crompires).
- (mot d’ houyeu) pitite hawe des houyeus, des dieleus.
- mårtea des paveus avou ene longue pene ey ene longue tiesse.
- sôre di stouve (!!! a-z aveuri).
- Li pô k' dji trouve so mi assîte, tot rintrant,
Mi shonne, veyoz vs, des pus ragostants,
Et n' dinreu dj' nén, creyoz m', nosse maigue eurêye,
Ki n' fjhans l' alnute bén sovint sol hawea,
Po les féns mets k' on sieve sol tåve d' on ritche. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Bon cour ni pout minti", p.73 (fråze rifondowe). - ROUMA. - Estans ns presses, valet ?
DJÅKE. Awè, li tins do magnî on boket sol hawea. Vudîz m' ene tasse di cafè, Liza, et s' côpez m' ene pitite tåte. — Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.7 (fråze rifondowe).
- Li pô k' dji trouve so mi assîte, tot rintrant,
Ratourneures
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîusteye do cotlî
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike hawea so Wikipedia