djermer

Walon (Rifondou)

Dobès rfondowes

djermer

djårner

Etimolodjeye

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « djermer », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /d͡ʒɛʀˈme/ Prononçaedje a radjouter
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɛʀˈme/
• Ricepeures : djer·mer

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	djermêye
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	djermez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	djermans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	djermêynut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	djermêyrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	djerméve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	djermêye
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	djermé
Ôtes codjowaedjes	come tchicter

djermer (v. sins coplemint)

1. bouter po divni ene plante, tot djåzant d’ ene grinne, d’ on canada, d’ èn agnon.
   • Les côps d’ lawe, les måvas sohaits,
     Des cis eveyèt todi ls ôtes,
     Est té k’ on venén ki vs ravôteye,
     Et fwait djermer so vosse pazea
     Li målaweure la k’ on s’ trebouxhe. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.84, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe).
   • Kî çk’ elzî a aprins, ås Ancyins Bedjes a fé djermer l’ frumint wice k’ i gn aveut k’ del dråwe ? — Jean Brumioul (fråze rifondowe).

Parintaedje

• djermaedje, djermon, djermêye
• ridjermer
• disdjermer

Sinonimeye

• djeter, djårner

Ortografeyes

E li scrîta (1100-1600) :

• ilh out en ses anchiens jours une paire des fis germeaz d'une poirture, nommeis Johan et Gilhes : (Jehan Lebel 1290-1370)

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

• djèrmer : C13, E1, E21
• germi : JVri

E rfondou walon :

• djermer : R9 ^(lére), R10 ^(lére)

Li mot n’ est nén dins : C8, R13

Ratournaedjes

djermer

• Francès : germer ^(fr)