disploumer
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.plu.ˈme/
- Ricepeures : dis·plou·mer
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | displome |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | disploumez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | disploumans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | disploumnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | disploumrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | displouméve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | displome |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | disploumé |
Ôtes codjowaedjes | come alouwer |
disploumer (viebe å coplemint)
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
I. [v.c.] ploumer, dj' ô bén:
- rissaetchî les plomes a.
- Ploumer ene poye, on pidjon.
- C' est nén rén do disploumter des ptits oujheas.
- F. déplumer, plumer.
- rissaetchî les foyes, les fleurs, les fruts.
- Li bijhe disploumtêye les coxheas.
- Vos avoz co stî disploumter mes rôzîs.
- F. effeuiller, dégarnir.
- prinde tos les cwårs da.
- I s' a fwait disploumter ås bêyes.
- Tot djouwant avou les cwårs di s' patron, i displome li banke del royinne d' Inglutere et fé tronner les martchîs ås tites dins l' monde etir — Lucyin Mahin.
- Loukîz a: emantchî.
- F. plumer, dépouiller, déposséder, escroquer.
II. si disploumer u si disploumter [v.pr.]
- wayimer (piede ses plomes, al såjhon u a cåze di programes d' aclecaedje, tot djåzant des poyes et ds ôtes oujheas.
- Dj' estans al såjhon k' les poyes si disploumèt.
- F. muer.
- piede ses foyes å waeyén-tins tot djåzant des åbes.
- Avou l' djalêye, les foyes des åbes ont stî flaneyes, mins l' nute k' a tant shoflé, il ont stî tot disploumés. — Louis Nisen (fråze rifondowe).
- F. se défeuiller.
- piede ses tchveas.
- Waite on pô, dji m' displome tot.
- F. se dégarnir.
Sinonimeye
candjî- disploumé
- disploumaedje
- disploumter
- Loukîz a : « plome »