cavalî
Etimolodjeye
candjîBodje « caval- » (« cavale »), avou l’ cawete « -î »
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ka.va.liː/ /ka.va.jiː/ /ka.va.jiːʀ/ /ka.va.lje/ /kav.liː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ka.va.liː/
- Ricepeures : ca·va·lî
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | cavalî | cavalîs |
femrin | cavalire | cavalires |
cavalî omrin
- onk ki va a tchvå.
- MENCHEUR. – Li tchvå ? … Ké tchvå ?
KINÅVE. – Pa ! Li ci do cavalî, surmint ! — Henri Simon, « Janète » 1911, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.132 (fråze rifondowe).
- MENCHEUR. – Li tchvå ? … Ké tchvå ?
- sôdård a tchvå.
- Des cavalîs francès k' abridlént so s' costé lyi candjî on moumint les idêyes — Joseph Mignolet, Li Tchant di m’Tére (fråze rifondowe).
Mots vijhéns
candjî- tchivalî / tchvalî : onk ki s' ocupe des tchvås
- tchivalî (chèvalier) : tite el Moyinådje
- cavayé : onk k' acpagntêye ene kimere ou danser avou leye
- cåvlî : onk ki s' ocupe des véns d' on ritche
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : C8