bribeu
Etimolodjeye
candjîNo d’ fijheu do viebe : « briber ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀi.ˈbøː/
- Ricepeures : bri·beu
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | bribeu | bribeus |
femrin 1 | bribeuse | bribeuses |
femrin 2 | bribresse | bribresses |
bribeu omrin
- onk ki bribe.
- Les capucins, c' est des bribeus. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Asteure, i gn a des lwès conte les bribeus. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Il èsteût todi bin påhûle. Mins qwand i moussîve on bribeû èl coûr ou bin qwand on facteûr vinéve, Champagne féve come on démon po råyî s’ tchinne èt cori l’zî potchî å stoumac’ — FRen.
- Dji n’ aveu djamåy rescontré
On bribeu k’ poirtéve di l’ ôrreye,
Et dj’ pou dire, tot veyant ene pareye,
Ki dj’ fouris, mafrike, bén ewaeré. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.69, “L’Onai d’ôr” (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- djonne colebeu, vî bribeu
- honteus bribeu et plate bezaece
Mots d’ aplacaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :