breyåd
Etimolodjeye
candjîBodje « brey- », bodje A do viebe « braire », avou l’ cawete « -åd »
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bʀɛjɔː/ /bʀɛjaː/ /bʀɛjoː/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀɛjɔː/
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | breyåd | breyåds |
femrin | breyåde | breyådes |
breyåd omrin
- (pays d' Lidje) onk ki creye foirt.
- I sont tertos å pus breyåd: i n' sårént rén dire sins criyî.
- On s' moca des mançaedjes di ç' grand breyåd, mins i gn aveut nén d' cwè, paret. C' est å peupe ki ns aléns aveur a fé et c' est ene måle biesse, savoz, cwand ele s' î mete ! Omes, femes, efants, tot l' monde esteut disconte nozôtes— Dieudonné Salme, Li houlot (fråze rifondowe).
- (foû pays d' Lidje) onk ki tchoûle tofer.
- li ptite breyåde ki c' est d' ça: dré k' on l' aduze, ele tchoûle come ene madlinne.
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîonk ki tchoûle tofer) : Loukîz a : tchoûlåd