antchous
Etimolodjeye
candjîBodje espagnol « adios » k' a dné eto «ådiyosse» (avou fornaiviaedje /aːd͡ʒɔ/ → /ant͡ʃu/); dijhaedje di trinte-shijh côps «årvey», «adiè».
Prononçaedje
candjîAsteme ! Ci mot ci a on scrijha « -an- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ã/ mins /an/, çou ki respond a on scrijha Feller « -an′- ».
- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /an.ˈt͡ʃu/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : an·tchous
Sustantif
candjîantchous omrin todi pluriyal
- kidujhance grandiveuse, manire di cåzer tot tournant åtoû do pot.
- Nén tant d’ antchous, prind tes clics et tes clacs et foute mu l’ camp foû d’ cial, et pus vite ki çoula ! — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.27 (fråze rifondowe).
- Totes les vantijhes et les antchous
Ki Pire et På dit so nosse conte,
Est bén sot cila ki les aconte— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.19, “Avâ l’ Aiwe” (fråze rifondowe). - Ca sins fé d’ antchouss, S’ elle etind l’ bagou, Minme les crasses, Di-s tu bén k’ djamåy Ele ni t’ prustêyrè Si camaedje — François Nyns, ratournant Georges Brassens (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- sins antchous, sins fé d' antchous : sins si rtourner dpus k' ça. F. sans façon.
Sinonimeye
candjîC' est des mots sovint å pluriyal; miersipepieuzmint e l’ notule ALW 17.148 .
totès djesses et paroles po s' mostrer
Ortografeyes
candjîE rfondou walon :