aiyete
Etimolodjeye
candjîBodje « aiye » avou l’ cawete « -ete ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /e.ˈyɛt/ /ɛː.ˈlɛt/ /e.ˈlɛt/ /aː.ˈlɛt/ (betchfessî ai)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛː.ˈyɛt/
- Ricepeures : ai·yete
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
aiyete | aiyetes |
aiyete omrin
- (tecnolodjeye) pitite aiye d' ene elice, u d' ene batroûle, d' ene ôte machinreye.
- Gn a ene aiyete di spiyeye; vo moteur va tchåfer.
- Dji n' såreu pupont fé d' boure avou m' pitit bourtea: i gn a ene aiyete k' est dismantcheye — Båze di dnêyes di l’ Årdene nonnrece (fråze rifondowe).
- Ådvins do bourtea (on tonea avou on covra), n aveut ene croejhe et des aiyetes ki batént l' crinme gråce ene anteye po tourner — E190 (fråze rifondowe).
- Ses aiyetes, totès viermouyeuses,
Pindèt l’ aiye, sont totès peneuses. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.159, “Li Vîx Molin” (fråze rifondowe). - Dj' acours al rowe ki s' dispiete tot wignant.
Dji m' tape å lådje et rimplixh li bassene,
Tchôke ås aiyetes po fé rire li mônî
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 108 (fråze rifondowe).
- (antomeye) boket d' foete, do peumon, ki fini efilanmint.
- Li timusse est metou dizo l' aiyete mîtrinne do peumon des veas.
Mots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- éyète : E190