Loukîz eto : ailete.

Etimolodjeye

candjî

Bodje « aiye » avou l’ cawete « -ete ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
aiyete aiyetes

aiyete omrin

  1. (tecnolodjeye) pitite aiye d' ene elice, u d' ene batroûle, d' ene ôte machinreye.
    • Gn a ene aiyete di spiyeye; vo moteur va tchåfer.
    • Dji n' såreu pupont fé d' boure avou m' pitit bourtea: i gn a ene aiyete k' est dismantcheye Båze di dnêyes di l’ Årdene nonnrece (fråze rifondowe).
    • Ådvins do bourtea (on tonea avou on covra), n aveut ene croejhe et des aiyetes ki batént l' crinme gråce ene anteye po tourner — E190 (fråze rifondowe).
    • Ses aiyetes, totès viermouyeuses,
      Pindèt l’ aiye, sont totès peneuses. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.159, “Li Vîx Molin” (fråze rifondowe).
    • Dj' acours al rowe ki s' dispiete tot wignant.
      Dji m' tape å lådje et rimplixh li bassene,
      Tchôke ås aiyetes po fé rire li mônî
      Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 108 (fråze rifondowe).
  2. (antomeye) boket d' foete, do peumon, ki fini efilanmint.
    • Li timusse est metou dizo l' aiyete mîtrinne do peumon des veas.

Mots vijhéns

candjî
boket d’ ene organe

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

candjî
pitite aiye d' ene elice, di l' aessi d' on bourtea
boket d' foete