vôtyî
Walon (Rifondou)
candjî
Etimolodjeye candjî
Tayon-bodje latén « voltare » (rôler) çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -yî » des viebes, adon do minme sourdant et tcherpetaedje ki l' francès « voltiger », mins k' a pår èn ôte sinse; mot cité dins l’ FEW 14 626b.
Viebe candjî
| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | vôteye |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | vôtyîz |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | vôtians |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | vôteynut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | vôteyrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | vôtyive |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | vôteye |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | vôtyî |
| Ôtes codjowaedjes | come tcheryî |
vôtyî (viebe å coplemint)
- rôler e-n ene bole (del linne, del coide).
Parintaedje candjî
(minme sourdant etimolodjike)
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.