tchiripe
Etimolodjeye
candjîMot-brut (brut d' on moxhon ki tchante)
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /t͡ʃiː.ʀip/ /t͡ʃi.ʀɪp/ /t͡ʃi.ʀip/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /t͡ʃi.ʀip/
- Ricepeures : tchi·ripe
Mot-brut
candjîtchiripe (nén candjåve)
- (brut) pîpaedje des moxhons.
- Les dispiertés moxhons si froûleus les ôtes djoûs,
Schoyît bén vite leus plomes ; et, tot stitchant l' tiesse foû
Des tchabotes, la k' avént leus ptitès fômes-eclôses;
I fjhît tchiripe di djoye come ås beas moes des rozes!
— Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 53 (fråze rifondowe). - Aloz e buscaedje, vos ôroz tchiripe pa tos costés — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Les dispiertés moxhons si froûleus les ôtes djoûs,
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- tchîripe : — Louis Lagauche.
Ratournaedjes
candjîSustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
tchiripe | tchiripes |
tchiripe omrin et femrin
- (mot d’ efant) moxhon.
- Nos pôves pitits tchiripes, å pus bea k’ il avént bon,
Vla l’ nid ki pete so s’ panse ! — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.151, “Pitit Tâv’lai” (fråze rifondowe).
- Nos pôves pitits tchiripes, å pus bea k’ il avént bon,