Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « solere », (minme sinse).

Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) sou
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) soloz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) solans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) solnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)  
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) soleu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)  
pårt. erirece (dj’ a, vos av)  

soleur (viebe å coplemint)

  1. (vî mot) aveur l' abitude di fé ene sacwè, aveur l' abitude d' aveur èn estat dné. Li viebe est shuvou d' on viebe e l' infinitif, ou di esse et èn addjectif. Di pus, cåze di s' sinse, li viebe est defectif, i n' s' eploye (ou purade... i s' soleut eployî) k' ås tins durants do passé: dji sou, ti sous, i sout, nos solans, vos soloz, i solèt/solnut; dji soleu, ti soleus, i soleut, nos soléns, vos solîz, i solént; tot solant.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
soleur