si vanter
Viebe
candjîDjin et tins | Codjowa |
---|---|
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | boute |
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | boutez |
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | boutans |
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | boutnut |
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | boutrè |
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | boutéve |
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | boute |
pårt. erirece (dj’ a, vos av) | bouté |
Ôtes codjowaedjes | come bouter |
si vanter (viebe å prono) dire do bén d’ lu minme po s' mete e valeur, si fé bén vey, si mete ådvant d’ tot.
- I s' vante todi.
- I s' vante minme di ses biestreyes. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
- I n' a nén a s' vanter. — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
- Djamåy vos n’ vis pôroz si vanter,
Ki c’ est so li drî ki vos m’ avoz touwé,
Come i gn a des anêyes vos ahessîz m’ vî père. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.190, “Li Brac’neu” (fråze rifondowe). - I n' si fåt nén vanter d' ene bele djournêye s' ele n' est houte / divant k' ele ni soeye houte. (= i n' si fåt nén rafiyî trop rade)
- Des canadas, gn a nén po s' vanter. (= i gn a waire)
- On n' wangne rén a s' plinde, et co moens a s' vanter.