rispiter

Walon (Rifondou)

Do viebe « spiter » avou l’ betchete « ri- » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀi.spi.ˈte/ /ʀi.spi.ˈtɛ/ /ʀœ.spœ.ˈte/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.spi.ˈte/
Ricepeures : ri·spi·ter

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	rispite
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	rispitez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	rispitans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	rispitnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	rispitrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	rispitéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	rispite
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	rispité
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

spiter (betchete ri- nén radjoutante).
- L' aiwe m' a rispité å vizaedje.
- Si dj' aveu ene baguete estchantêye,
  Por vos sol côp dji freu rispiter,
  E mitan d' ene iye ahoutêye,
  On ptit chalet bén gåyoté— Martin Lejeune, Po s' novèl an (fråze rifondowe).
- Cwand vos gotes rispitèt sol rotche ki vs cwirt mizere,
  Ou si dj' sins ene tieneur k' amonte foû d' vos oizires,
  Dj' end a bén do plaijhi — Louis Lagauche, "L' inmant", Tchanson po l’ Mouhagne, (1947), p. 142 (fråze rifondowe).
spiter co on côp.
- I spite d' on csoté pu rispiter d' l' ôte.
toumer la (edoirmou, moirt).
- Li tchén a stî djondou al tiesse pa l' oto; i n' a nén rispité.
- Elle ont rarivé moite escransses, et s' coûtchî ezès divan; ele n' ont nén rispité.

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

rispiter