riclatchî

Walon (Rifondou)

Alofômes di r(i)-

avou ene sipotchåve voyale	avou ene divanceye voyale	sipotcheye cogne
riclatchî	erclatchî	rclatchî

Etimolodjeye

Do viebe « clatchî » avou l’ betchete « ri- » des viebes çou ki dene on mot avou l’ cawete di codjowaedje « -î » des viebes

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	riclatche
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	riclatchîz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	riclatchans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	riclatchnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	riclatchrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	riclatchive
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	riclatche
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	riclatchî
Ôtes codjowaedjes	come waitî

riclatchî

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

I. [v.c.]

1. ritaper.
   • A poenne l' ôte so pî ki Cranasse s' erdåre dissu, l' apice come ene pougneye di biestreyes et li rclatche so s' dos — Félicien Barry (fråze rifondowe).
   • I dmorént la, banåves sol cai del gåre, les pîs dins l' plouve, li tiesse dins les foumires ki l' bijhe riclatchive felmint — Jean-Luc Fauconnier (fråze rifondowe).

   F. rejeter, retourner, renvoyer avec un bruit sec

II. si rclatchî [v.pr.]

1. si rclôre.
   • Dji nos avans racrapoté come des lursons et ritni si alinne; on brut di rniflaedje : on tchén ! pu ttossu rade, ene vwès ki dit åk come "balé"; et les ouxhlets ki si rclatchèt — Lucyin Mahin.

   F. se refermer