racoirder

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje « coird- » ‎(« coide »), avou l’ betchete « ra- » di raplacaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes

Prononçaedje

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /ʀa.kwaʀ.dɛ/ Prononçaedje a radjouter (betchfessî oi)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀa.kwaʀ.ˈde/

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	racoide
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	racoirdez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	racoirdans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	racoidnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	racoidrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	racoirdéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	racoide
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	racoirdé
Ôtes codjowaedjes	come acoirder

racoirder (viebe å coplemint)

1. raloyî pa ene sacwè come pa ene coide (aprume pol corant, l' aiwe, li telefone).
2. raclaper, rimete eshonne des djins ki s' avént disclapé.
3. (muzike) rifé souner djusse èn instrumint.
   • Ciete, l' ivier e-st e l' langoneye,
     Et l' bea prétins,
     N' pierdant nou tins,
     Racoide,
     Li coide,
     Ki frè zûner l' doûce årmonreye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "A l'chand'eur", p.57 (fråze rifondowe).
   • Li vint racordéye sès violons
     I n’ djèmit pus. C’èst-st-one tchanson
     Qui vos va bêrcî tot doûcemint
     Po v’s-aprèster li djoû di d’ mwin. — w:Émile Bothy.

Parintaedje

• racoirdaedje, racoidmint / racoirdumint
• disracoirder

Sinonimeye

• raloyî, radjonde, coyonker

Ortografeyes

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

• racwardè : C8

E rfondou walon :

• racoirder : R10 ^(lére)

Ratournaedjes

raloyî å corant, a l' aiwe, å telefone

• Francès : raccorder ^(fr)