Etimolodjeye

candjî

Calcaedje do francès « poésie » (minme sinse)

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
powezeye powezeyes

powezeye omrin

  1. scrijhaedje ki n’ vout nén fé todi passer on messaedje, mins ki divreut strinde l’ åme do ci, del cene kel schoûte. Li pus sovint, li scrijheu(se) si sieve d' usteyes téles ki les rmetaedjes, imådjes, metafôres, metonimeyes, evnd. Sovint eto, li scrijheu sût des rîles po-z arindjî l' foûme di ses rimeas: rimes, xhilteas, zandrin, nombe di sillabes, evnd.
    • Est çki ça n’ sereut nén çoula, el powezeye : ene miete di poûssire di solea k’ on spayåde so les mizerreyes del veye ? Josée Mathot (fråze rifondowe).
    • Li r’glatihante powésêye èbèlihév’ di ses éles d’ôr li houlêye tâve, li foûme èclôse, li scrif’tôr, ki gârnihît s’ tchambe Joseph Mignolet, "Les håyes sont rfloreyes", "L' aloumire", 1921, p. 48.
    • On-z a bea dire, veyoz vs, mins l' vwès do ptit capon
      Ki potche la drî ses vedjes, meta del powezeye
      E l' åme do bråve ovrî, come e l' åme des usteyes,
      Po fé l' glwere di nosse Lidje tot lyi dinant des djowions
      Louis Lagauche, "L' inmant", L' årmurî, (1947), p. 93 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
powezeye

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike powezeye so Wikipedia