lanweur
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « languor » (minme sinse) çou ki dene on mot avou l’ cawete « -eur », pal voye do francès « langueur ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /lã.ˈɡøːʀ/ /lã.ˈɡøː/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /lã.ˈwøːʀ/
- Ricepeures : lan·weur
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
lanweur | lanweurs |
lanweur femrin
- (mot d’ medcén) maladeye ki rind pår flåwe et mwinre.
- Il a morou d’ lanweur. — Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
- Ça vs espaitchrè d’ toumer d’ lanweur. — Jean-Pierre Vervier (fråze rifondowe).
- L’ estchantaedje ki vs hosse pal djoû d' ouy,
Dinant tant d’ lanweur a vos ouys,
Tant k’ vosse bresse sol minne vént pezer
Cwand, djoncoete, vos m’ schoûtez dvizer ?— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Zûvion d’amoûr", tome 43, p. 143 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîE rfondou walon :