kicter
Etimolodjeye
candjîMot-brut « kik » avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /kikˈte/ Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : Prononçaedje a radjouter
- Ricepeures : ki·cter
Viebe
candjî| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | kictêye |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | kictez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | kictans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | kictêynut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | kictêyrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | kictéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | kictêye |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | kicté |
| Ôtes codjowaedjes | come tchicter |
kicter (v. sins coplemint)
- cåzer tot côpant ses mots, sins s’ fé comprinde.
- Les efants d’ pawoureusté, n’ oizént ni moti ni kicter. — C.N. Simonon, Powezeyes e patwès d’ Lidje (fråze rifondowe).
