harlikin
Etimolodjeye
candjîNo d’ djin, divnou on cmon no : «Harlequin», do vî francès «Hellequin» (no do Diåle), pal voye di l' itålyin «Arlecchino» (persounaedje di comedeye ås mousmints carmadjoylés, ki fwait do ptit diåle).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /haʀ.li.kɛ̃/ /haʀ.ly.kɛ̃/ /aʀ.ly.kɛ̃/ /aʀ.lɛ.kɛ̃/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /haʀ.li.kɛ̃/
- Ricepeures : har·li·kin
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
harlikin | harlikins |
harlikin omrin
- clône avou des mousmints a carimadjoye.
- Loukîz vola on harlikin ki n' a pus ni tiesse, ni bresses, ni djambes, et portant, i danséve si bén. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.7-8 (fråze rifondowe).
- bon a rén, sakî k' on voet evi a cåze d' idêyes diferinnes.
- Espece di harlikin ! — D.T.W.
- Vos k' a d' l' esprit, vos creyoz les sotreyes
Ki vs etindoz di ces harlikins la — Augustin Vermer (fråze rifondowe).
- (no d’ biesse) rilomaedje di biesses di sacwants coleurs, e plakes.
- (no d’ biesse ås tetes) tchet d' troes coleurs (k' est todi ene cate).
- Li pa aveut distrût les ôtes djonnes tchets - ki l' harlikin - po n' nén leyî ddjuminer l' cate et l' leyî forteter — Jean Lejeune di Djoupeye, Avå trîhes èt bwès, p. 100 (fråze rifondowe).
- (oujhea) sôre di canård, ki l’ sincieus no, c’ est : Histrionicus histrionicus.
-
harlikin-clône
-
harlikin-tchet
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
candjîclône avou des mousmints a carimadjoye
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike harlikin so Wikipedia