håde
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
håde | hådes |
håde femrin (pus sovint eployî å pluriyal)
- (mot d' costire) sacwè k' ene djin mete po covri s' coir.
- Tote seule e s' tchambe, li djonne beguene espere
Ki l' håde serè fwaite pol nute do Noyé. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li nute dè noïé d'ine bèguène", p.9 (fråze rifondowe). - Dji frè on pakete avou mes hådes
Et dj' irè-st ås Lombårds — Jean-Pierre Vervier (fråze rifondowe). - So l' air del fanfåre,
Tinrûle ou djoyeus,
Fjhoz fruzi vos hådes
Come on tchén ki s' scheut !— Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 128 (fråze rifondowe).
- Tote seule e s' tchambe, li djonne beguene espere
- mousmint di fayêye cwålité.
- Les efants avent sogne a cåze des hådes ki dj' aveu sol dos — Lucien Somme (fråze rifondowe).
Sinonimeye
candjîsacwè k' on mete po covri s' coir
- mousmint
- Loukîz a : « mousseure »