Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « fouwêye » u « fouwaye » ?

Etimolodjeye

candjî

Bodje vî francès « fouaille ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
fouwêye fouwêyes

fouwêye omrin

  1. feu.
  2. poussire di tcherbon ki kou fé esplôzer ene houyire, tchåfor
  3. (walon levantrece) eshonna di djins ki s' ricnoxhèt do minme sonk, del minme famile.
    • Nos estans bons, francs et lwèyås, exhous del fine fouwêye [fowaye] di Lîdje. — JHau, Quatre dialogues de paysans (1631-1636).
    • Il aveût stu à Lîdje avoû* tote li hôt’lêye des signeûrs d’Ardène: Li sîr Bièrtrand d’Sèdj’vå, ses cusins d’Florzé (...), francs lurons qu inmît dè flahî dè stoc, po l’glwére di leû fouwêye Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 31.

Sinonimeye

candjî
eshonna di djins ki s' ricnoxhèt do minme sonk, del minme famile

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
feu;  Loukîz a : feu
nulêye di poussire di hoye ki pou espôzer
raece