clignete

Walon (Rifondou) candjî

Do viebe « clignî » avou l’ cawete « -ete ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /kli.ˈɲɛt/ /ɡli.ˈɲɛt/ /ɡli.ˈɲat/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kli.ˈɲɛt/
Ricepeures : cli·gnete

singulî	pluriyal
clignete	clignetes

clignete femrin

rade clignaedje d' èn ouy, po mostrer on sintimint å ci (al cene) k' el louke.
- Ey i gn aveut dpus d' ene djonnete Ki, e passant, m' fijhént des clignetes — André Hancre (fråze rifondowe).
- (cåzant a s' tchet) Et si dj' les comprind bén, tes clignetes mi vlèt dire: «Come il est doûs portant d' esse a deus å bon feu» — Henri Collette (fråze rifondowe).
- I vantént l' mere, et al feye, fijhént des clignetes — Pierre-Joseph Dosimont (fråze rifondowe).
- Mins l' ovrî ki fwait ene fåte, on l' brait so totes les poites
  Et si c' est ene grosse tiesse, a poenne on fwait 'ne clignete
  — Ep. Martial, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, ‘’Li savtî des recoletes’’, 69-73 (fråze rifondowe).
- Et dvins tot ç' brouhaha,
  Les ptits côps d' ouy et les clignetes
  Des djonneas, des wiyetes,
  Estént l' sudjet traze et traze côps
  D' on mariaedje a må pô!— Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 75-76 (fråze rifondowe).
(mot d’ djeu) djeu d' efant, la k' on cwirt après les catchîs.
- Djouwans al clignete.
(éndjolike) imådjete ki fwait on clin d' ouy, metowe dins èn emile.