Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje gayel * « britto » ‎(« tribunå ») ; racuzinåve avou l’ vî francès « brette » (longue sipêye).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
brete bretes

brete femrin

  1. bate di laidès paroles intes deus djins.
    • Divins les mwins d' ene metchante cåcarete,
      Mi cour plora.
      Ås pîs d' ene ôte po kî dj' åreu fwait ene brete,
      Si sonk cora. Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Mi cour" (fråze rifondowe).
    • End a laidmint rassonré onk on djoû, al nute, e cåbaret, dins ene brete. Auguste Laloux (fråze rifondowe).
    • Si les parints ont ene brete, nozôtes, dji nos fjhans des clignetes. Lucyin Mahin (fråze rifondowe).
    • Nos avans des ôtès swerêyes po nozôtes; et des ôtes bretes; on bouneur, c’ est plin d’ bretes. Jacques Barry, Antigone (ratournaedje) (fråze rifondowe).
    • Paret k’ ç’ a stî l’ margaye e vosse måjhone. Ene tote grosse brete avou vosse feme.
  2. tchimin a fé po-z avni a ene metowe plaece.
    • I n a ddja ene boune brete disk’ å martchî . — R. Goeminne (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. ene brete di prumire leccion : ene foite margaye.

Parintaedje

candjî

(minme sourdant etimolodjike)

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratourneures

candjî
bate di laidès paroles  Loukîz a : margaye
tchimin a fé  Loukîz a : margaye