brete
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje gayel * « britto » (« tribunå ») ; racuzinåve avou l’ vî francès « brette » (longue sipêye).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀɛt/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
brete | bretes |
brete femrin
- bate di laidès paroles intes deus djins.
- Divins les mwins d' ene metchante cåcarete,
Mi cour plora.
Ås pîs d' ene ôte po kî dj' åreu fwait ene brete,
Si sonk cora. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Mi cour" (fråze rifondowe). - End a laidmint rassonré onk on djoû, al nute, e cåbaret, dins ene brete. — Auguste Laloux (fråze rifondowe).
- Si les parints ont ene brete, nozôtes, dji nos fjhans des clignetes. — Lucyin Mahin (fråze rifondowe).
- Nos avans des ôtès swerêyes po nozôtes; et des ôtes bretes; on bouneur, c’ est plin d’ bretes. — Jacques Barry, Antigone (ratournaedje) (fråze rifondowe).
- Paret k’ ç’ a stî l’ margaye e vosse måjhone. Ene tote grosse brete avou vosse feme.
- Divins les mwins d' ene metchante cåcarete,
- tchimin a fé po-z avni a ene metowe plaece.
- I n a ddja ene boune brete disk’ å martchî . — R. Goeminne (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- ene brete di prumire leccion : ene foite margaye.
Parintaedje
candjî(minme sourdant etimolodjike)
- si disburtiner
Sinonimeye
candjî- (cwand des djins n’ sont nén d’ acoird) : margaye, apougnaedje ; Loukîz a : Motyince:margaye/walon
- (voye a fé) : trote, tapêye
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratourneures
candjîbate di laidès paroles Loukîz a : margaye