Etimolodjeye

candjî

Bodje « banse » avou l’ cawete « -ete »

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
banslete bansletes

banslete femrin (pus sovint eployî å pluriyal)

  1. pitite banse, cwårt d' ene banse
    • Li pus viye di mes båsheles lyi ala cweri ene banslete di oizires e fourni, so li rtaeye do meur et meta dvins l' cossén d' ses pkes, eco todi s' i vsplait Jean Lejeune di Djoupeye, Avå trîhes èt bwès, p. 89 (fråze rifondowe).
  2. çou ki pou moussî e-n ene pitite banse
    • C' est Rôzene ki va ddjuner les poyes avou si ptite banslete di frumint Joseph Calozet (fråze rifondowe).
    • Ene banslete di cerijhes
  3. manne k' on hosse les hoûlåds avou.
    • Po-z aidî, il apogne li banslete
      I cmaxhe esshone faxhes et faxhetes,
      Draps d’ cou, djernêyes et ptits bonets
      Si bén apontyîs pol poeketMartin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.129, « C’èst-on valèt !» (fråze rifondowe).
  4. (camaerådreçmint) lét.
    • Mins dj'åreû trové m'gos' avou ine nôzèye djône fèye qui s'åreû lèyî alér tinrûl'mint so m'banselète Guy Fontaine, Vos mi come has' èt roy.

Ratourneures

candjî
  1. banslete di gurzales.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
banslete