-st
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « -st », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /st/ (minme prononçaedje pattavå)
Ni s’ prononce nén dins l’ codjowa « est » s’ il est shuvou d’ ene cossoune.
Loyeure di beloyance
candjî-st
- loyeure di beloyance inte deus voyales (uzaedje d’ asteure).
- C’ est insi, et nén ôtrumint !
- Il est on pô malåde.
- Ele areut moudri s’-n ome, dit-st on.
- Les djonnes sont-st avou leu mame.
- Nos avans-st aprins nos lçons.
- Va-st å diåle !
- (vî mot) après ene divancete.
- Des camaerådes divins-st on cåbaret
S' metèt a tape, c' e-st a matche k' i djouwèt,
Sorvént èn astårdjî tot djoyeus
K' dit-st a Colas : - Leyîz la l' djeu ;
Sol tins k' vos djouwez spitche et matche
Vosse feme djowe a fé pitche et patche. — Joseph Kinable, Les crostillons, 1889, J’a clapé l’poite, p.18 (fråze rifondowe).
- Des camaerådes divins-st on cåbaret
Notule d’ uzaedje
candjîDivinltins, ces letes di beloyance la estént eployeyes pattavå avou les viebes esse et dire al troejhinme djin do singulî d’ l’ indicatif prezintrece. Mins l’ uzaedje d’ asteure, sortot el walon do Levant, c’ est d’ eployî cisse cawete ci avou tos les viebes codjowés ki s’ finixhèt pa ene voyale, shuvous d’ ene voyale.
On l’ estitche todi a l’ fén do viebe, apus ki dins est wice k’ ele est aplakêye (å cmince do rfondaedje, i gn a yeu pa côps des scrijhaedjes « est-st » ; årvierdimint e Feller c’ est les letes etimolodjikes ki sont rsaetcheyes, po scrire « è-st- »).
Dins les vîs sistinmes ele est sovint aplakêye, come dins sost, esst, dist, evnd.