vinta

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Do viebe * «vinter», avou l’ cawete « -a », li mot avou l' minme tcherpinte egzistéve e vî lingaedje d’ oyi , et s' a riscrît pa forcoridjaedje francès « vantail » e francès d' asteure.

Sustantif

singulî	pluriyal
vinta	vintas

vinta omrin

sistinme po vudî l' aiwe d' ene astantche.
- So li dvant do vinta, vos dirîz ene bagne, nén pus longue ki lådje, mins pus parfonde — Michel Robert, Li disfouyâdje dou cabu, p. 5 (fråze rifondowe).
(mot d’ mônî) rîlêye di plantches ou plake di metå ki rtént l' bî d' on molén, et k' on rleve po mete l' aiwe sol rowe.
- I fåt lever l' vinta po fé aler l' aiwe sol molén — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Et dji m’ rivoe, cwand dj’ fjheu barete
  So t’ dierin soû, come on bambert,
  Xhiyant les pådjes di m’ Syllabert*
  Po fé des bateas k’ s’ alént piede
  Dizo les vintas do molén. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.156, “Vîx Rivage” (fråze rifondowe).
- Il etrinnéve onk ou l' ôte addé l' vinta k' i levéve po låtchî l' aiwe divant d' bizer bén lon — Robert André, dins Del pire di molén al pire d' åté p. 7 (fråze rifondowe).
- Dji va bodjî l' plake - ki s' lome li vinta -, po mete l' aiwe sol rowe — Odon Dethise (fråze rifondowe).