Dobès rfondowes
vey voltî   vir voltî

Etimolodjeye

candjî

Shûte des mots : « vey » + « voltî ».

Vierbire

candjî

vey voltî (si codjowe avou vey)

  1. (viebe å coplemint) awè d’ l’ amour, di l’ amisté po (ene sakî).
    • Èt dji v’ sowaîte di trover do bouneûr avou vosse famile èt lès cias qu’ vos vèyoz voltî. — Bernard Van Vynckt, Les Cahiers wallons,  1, 2016, p. 2.
    • Dji n’ a nén co trové l’ cene ki dj’ vôreu d’ leye des efants, Sinon k’ c’ est l’ cene ki dj’ voe voltî, Ca dji vs voe voltî, vos, Eternité ! Jean-Pierre Hiernaux, ratournant Nietsche.
    • On vike sins higne-et-hagnes, sins dandjî ;
      Les djins s' î veyèt co voltî ! Louis Lagauche, "L' inmant", Tournai, (1947), p. 125 (fråze rifondowe).
  2. (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « di ») (disconsyî uzaedje) fé voltî (ene accion).
    • Dji voe voltî d’ aler å bos. Jean Goffart (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
inmer d’ amour