schayteu
Ordinairmint | Dirî cossoune s’ on prononce /sk/ |
---|---|
schayteu | eschayteu |
Etimolodjeye
candjîNo d’ fijheu do viebe : « schayter »; çou ki dene on mot avou l’ dobe cawete « -teu ».
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | schayteu | schayteus |
femrin 1 | schayteuse | schayteuses |
femrin 2 | schaytêyresse | schaytêyresses |
schayteu omrin
- (no d’ mestî) ome ki monte so les toets po mete des schayes.
- Li ptit valet mi l' a grawyî foû del tiesse avou l' betchete d' on clå d' schayteu, mins dji voe co clair assez po n' nén fé des biestreyes. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.42 (fråze rifondowe).
- Li plombî so l' atchenå, aguigne li schayteu — Pierre-Joseph Dosimont (fråze rifondowe).
- - Kî k' c' est ki s' pa est l' pus hôt-plaecî d' nozôtes?
- C' est mi dit-st i l' fi do schayteu. - Cwand l' moirt n' aveut pont d' famile, c' est li schayteu — nosse pere, dabôrd — et kékes vijhéns ki l' alént woeyî — Maurice Georges (fråze rifondowe et rarindjeye).
Sinonimeye
candjîRilomêye do mot
candjîLi mot dins on tite di live, di gazete, di soce, di marke
- El fi do schayteu: live di sovnances da Maurice Georges