schayete

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje « schaye » avou l’ cawete « -ete ».

Prononçaedje

AFE :
- diferins prononçaedjes : Prononçaedje a radjouter
- prononçaedje zero-cnoxheu : Prononçaedje a radjouter
Ricepeures : scha·yete

Addjectif

	singulî	pluriyal
omrin	schayete	schayetes
femrin padrî	schayete	schayetes
femrin padvant	schayete	schayetès

schayete omrin et femrin

a pont, maweur(e) (eployî po les noejhes ki s’ distaetchèt, et les djaeyes ki l’ broû cmince a schayî).
- Les noejhes toumèt a schayetes.
- Les noejhes sont schayetes, il est tins d’ les côper.
- Des schayetès djaeyes.
(imådjreçmint) totoute, ki n' est pus èn efant.
- Nos avéns pawou do vey
  Les måvas toûs di cisse wihete,
  K’ esteut k’ tot a poenne schayete
  Et ki voleut dedja s’ håyner,
  Et s’ diner des airs di hôtinne. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), « On sai bin pô çou qu’on ramasse », p.83 (fråze rifondowe).
frisse tot djåzant di l' aiwe.
- Et l' solo toke si télmint roed
  Ki dji n' pou pus ni l' hay ni l' trote!
  Anon, vos biesses m' ont fwait djeryî
  Tot boevant leu stritchon schayete !
  — Louis Lagauche, "Li ptit hierdî" (1926), p. 61 (fråze rifondowe).
- N’ est ç' nén l’ minme note, ledjire, schayete
  K’ èle vént nos diclikter tot do long?— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Eco todis", tome 34, p. 131 (fråze rifondowe).
haitî, nozé, tot djåzant d' ene djin.
- Sins nole astådje, nos aléns so Paris,
  Dj' åreu volou dire dièwåde a Lizbet,
  K' ele ratindaxhe, k' ele ni dveut nén si presser ;
  Mins po m' mostrer dji n' esteu nén schayete ;
  C' e-st on måleur k' on pantalon trawé. — Charles Duvivier de Streel, "Li pantalon trawé" (1849) (fråze rifondowe).
- Å cminçmint, dis-dj', nosse djonne djouguete,
  N' aveut nén l' air do raetchî dssus:
  Ele si håynéve prôpe et schayete
  Sol coine di s' soû, djusse å droet d' lu. — Henri Simon, "Fåt bate li fiér tant qu’il èst tchaud" (1884) (fråze rifondowe).
- O ! Les noejhes sont si doûces Djanete !
  Mins gn a co bén meyeu :
  C' est l' båjhe ki vos donrîz schayete,
  Foû d' l' ouy des inviyeus
  — Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 66 (fråze rifondowe).