ribut
Etimolodjeye
candjîSvierba do viebe « ributer », lu-minme calcaedje do francès « rebut », del minme etimolodjeye ki « ribouter ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀɪ.ˈby/ /ʀi.ˈby/ /ɛʀ.ˈby/
- (pa rfrancijhaedje) /ʁi.ˈby/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.ˈby/
- Ricepeures : ri·but
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
ribut | ributs |
ribut omrin
- çou ki gn a d' pus mwais dvins ene tire.
- Martchandeye di rbut. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- C' est li rbut des omes. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Wice k' i vonxhe, on n' les louke pus,
C' est del martchandeye di rbut.
Vola l' sôr d' on vî måye ! — HFbl, Li marièche di m'kuzin Flip, 1843, p.11 (fråze rifondowe). - Li viye sote,
Ni si contéve nén co dvins les rbuts. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.122, “Nos Bottresses” (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjî(minme sourdant etimolodjike)
Mots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :