hina
Etimolodjeye
candjîBodje « hin- », bodje A do viebe « hiner »
- (sustantif) avou l’ cawete « -a » (pitite usteye ahessante po hiner).
- (codjowa) avou l’ cawete di codjowaedje « -a »
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /hi.ˈna/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : hi·na
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
hina | hinas |
hina omrin
- (åre) (mot d’ djeu) pitite åre ou riskiveus djouwet po hiner des pires.
- David a vnou mwaisse di Goyasse, tot l' acsujhant avou ene pire hinêye di si hina.
- Ci harlak la vinéve fé d’sès-êrs tos lès djoûs èt nouk divins lès djwifs ni wèzéve bodjî. Adon nosse bèrdjî, qui n’èsteût co qu’in-afwèrci gamin, avou s’hina, l’èstèna d’on côp d’pîre è plin mitan dè front, tchak la ! — Georges Ghys.
Parintaedje
candjîLoukîz a : « hiner »
Sinonimeye
candjîSipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîpitite åre po hiner des pires
- Francès : fronde (fr), lance-pierre (fr)
Codjowa
candjîhina
- indicatif erirece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « hiner »
- Dji hina l' pire di tote mes foices.