grin
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « granum » (minme sinse), lu-minme do vî indo-europeyin, adon racuzinåve avou inglès « corn », rûsse « зерно » (zerno), .
Sustantif
candjîgrin omrin
- pitite grinne.
- (pus sovint eployî å pluriyal) dinrêye d' awousse.
- Les grins melnut; l' awousse aprotche.
- Qwand l’ gros cinsî fait fé s’ mèhenèdje,
Qwè qu’i ruc’mande a sès ovrîs,
On lait dès påtes ås pôves manèdjes…
Et mi, dji prind l’ grain ki d’meûre å drî ! — Martin Lejeune, On såye sès éles, 1895.
- (pus stroetmint) (tchestrolès) swele.
- pitit boket d' on solide.
- (dji vou) esse come li grin d' såvlon ki speye li machinreye — Jean-Pierre Vervier (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjîParintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :