gougnî
Etimolodjeye
candjîDo latén « cuneare »[1] ki vént lu-minme di « cuneus » (cougn) ; mot cité dins l’ FEW 2 1532a (lére).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɡu.ˈɲiː/ /ɡu.ˈɲi/ /ɡu.ˈɲe/ /ku.ˈɲi/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡu.ˈɲiː/
- Ricepeures : gou·gnî
Viebe
candjîgougnî (viebe å coplemint) (2inme troke) (codjowaedje) (å prono : si gougnî)
- aler buker.
- I m’ a gougnî m’ djate, et m’ fé gougnî li cafè.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
- gognî : R9 Modele:rif ? (lére)
- gougnî : FR13 (a « heurter »)
Ratournaedjes
candjîSourdants
candjî- ↑ Charles Grandgagnage, Dictionnaire étymologique de la langue wallonne