esco
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « écho » (minme sinse) (avou on ristitchî S)
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɛs.ˈko/ /is.ˈko/ /ɛ.ˈkoː/ /ɛ.ˈko/ (cåzu k’ deus prononçaedjes)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛs.ˈko/
- Ricepeures : es·co
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
esco | escos |
esco omrin
- (brut) brut ki rdjibele et si rfé ôre.
- Gn a des escos k’ on-z ôt disk’ a set feyes. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- El côp d’ xhuflet a stî rindou pa l’ esco. — Motî d’ Nivele (fråze rifondowe).
- Ossu cwand les escos, come l’ andje di måle aweure,
Lyi ravoyît co ene feye ses flibotes, ses tchansons,
I rovia tot: viyaedje, parints, tchamps, biesses et keure
Et recora viè ls ôtes po rvey leus cråmignons. — Louis Lagauche (fråze rifondowe). - Des violes et des violons, dji n’ etind pus l’ esco. — Achille Goethals (fråze rifondowe).
- Si dj' fwais retinti l' vwès del lire,
Si d' totes les åmes dji m' fwais l' esco,
C' e-st ådzeu d' tot paski dj' espere
Ki l' onk ou l' ôte di mes efants,
Cwirrè dins m' live li cour di s' pere,
Et ki s' cour tocrè tot m' léjhant— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Por zèls !", tome 44, p. 409 (fråze rifondowe).
Ratournaedjes
candjî- l’ Esco del Boûsse pu l’ Esco no d’ ene gazete economike bedje e francès, ki l’ tite e francès c’ esteut L’Écho de la Bourse, pu L’Écho.
- les Escos del Cité no d’ ene pitite gazete do Bork (Sint-Houbert) k’ eplaidéve voltî des bokets e walon.