ecinser

Walon (Rifondou)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Deus siervants d' messe k' ecinsèt l' eglijhe

Etimolodjeye

Bodje « encinse », avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes. ecinser (codjowaedje)

(viebe å coplemint) covri d' ecinse.
- Ecinser l' eveke, li ci ki fwait l' ofice. — Motî Forir (fråze rifondowe).

I. [v.c.] vanter, dire do bén (d' ene djin k' est ådzeu d' vos). Il ecinse les ritches. F. encenser.

- Ecinser les ritches. — Motî Forir (fråze rifondowe). & — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Vî Lidje ! Twè k' on n' kinoxhe pus ouy,
  Ti serès todi dvant mes ouys,
  Li tåvlea k' dji vou-st ecinser— Joseph Vrindts, "Vîx Lîge" (1901), "Ax léheus" (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) fé oder bon.
- Et li ptite fleur di nos praireyes,
  Fruzixhante di binåjhisté,
  Ecinse li zuvion ki passe. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.185, “On peu dè Solo” (fråze rifondowe).

II. [v.s.c.] fé berlondjî l' ecinswer. ecinser avou des belès manires : sayî di s' fé bén vey. rl a: froter l' mantche. F. flatter, flagorner, complimenter, louanger.

Ortografeyes

Divant 1900 :

ècinsé : E203 ^(lére)

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

E rfondou walon :

1 : ecinser R10 ^(lére), R9 ^(lére)

| ecinsaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "ecinser". F. encensement, flatterie, flagornerie, louange, courbette.

Disfondowes: ècinsèdje, ècinsadje, acinsâdje.

èn ecinswer (portrait saetchî pa L. Mahin).

| ecinsmint [o.n.] ecinsaedje. F. encensement. Disfondowes: ècinsmint, acinsmint.

| ecinseu, ecinseuse u ecinsresse [o.f.n.] li ci (cene) k' ecinse, foiravant:

1. (rilidjon catolike) corå u cler ki poite l' ecinswer. F. thuriféraire.

2. li ci (cene) ki vante les put hôts k' lu (leye). rl a: platchteu. F. flatteur, flagorneur, laudateur, complimenteur, louangeur.

Disfondowes: ècinseu, acinseu.

| ecinswer [o.n.] ahesse d' eglijhe, k' on broûle di l' ecins dvins, et k' est berlondjeye pa on corå. F. encensoir.

- Divins l' bleuwe foumire di l' ecinse
  Ki l' ecinswer evoye å cir,
  Mes deus ouys veyèt l' esperance,
  Adschinde, påjhûle, si vni rashir,
  Ås pîs do Criss k' e-st e l' tchapele — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), p.2 (fråze rifondowe).

Disfondowes: ècinswêr, ècinswér, èçanswèr, açanswèr, açanswêr, acincwêr, acinswar, ançanswêr, ançançwâr.