djårdinî
(Redjiblé di djårdinresse)
Etimolodjeye
candjîBodje «djårdén» (avou candjmint d’ voyale); avou l’ cawete « -î ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒɔːʀ.di.ˈniː/ /d͡ʒaːʀ.di.ˈniː/ /d͡ʒãʀ.dɛ.ˈniː/ /d͡ʒaʀ.di.ˈniː/ (betchfessî å, halcrosse rîlêye)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɔːʀ.di.ˈniː/
- Ricepeures : djår·di·nî
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | djårdinî | djårdinîs |
femrin | djårdinresse | djårdinresses |
djårdinî omrin
- (no d’ mestî) (mot des cotlîs) onk ki boute dins les djårdéns.
- Li djårdinî esteut disbåtchî di vey ses beas rôzîs, féns emîlés, tourner a rén. — Claire Colonval (fråze rifondowe).
- Li ptit djårdinî
Avou s' bea tchapea
Ses shabots ås pîs
Boutéve dizo l' solea. — Marie-France Gilles (fråze rifondowe). - Li fris’ cot’hê, dizos l’båhe dè prétimps,
Aprinda l’tote foûs-måle novèle
Qu’amå pau d’timps
Li djårdinî qwit’reût nosse Walonèye
Po r’djonde li payîs d’sès tayons
— Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.84. - Mins naxhtêye et louke bén tot avå m' Walonreye :
– A ptit payis, djourmåy, i fåt ptitès merveyes. –
Ki ravizreut l' palå basti so tot l' bounî
S' on l' î leyive nén ene coine pol syince do djårdinî ?— Louis Lagauche, "L' inmant", Po Nameûr, (1947), p. 140 (fråze rifondowe).
- (pa stindaedje do sinse) (no d’ biesse ås tetes) (ene miete po rire) tchén måye (pask' il a on plantoe).
Sinonimeye
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :