disclaper

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Mot-brut «clap», avou l’ betchete « dis- » di disfijhaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

Viebe

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	disclape
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	disclapez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	disclapans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	disclapnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	disclaprè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	disclapéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	disclape
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	disclapé
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

disclaper (viebe å coplemint)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

disclaper F. détacher..

si disclaper [v.pr.]

1. rexhe d ene plaece la k' c' esteut eclapé.
   • Gn a ene pire ki s' a disclapé di s' lét, et m' vini stårer sol tchantî — Lucien Somme (fråze rifondowe).
   • Vola ki mes solés sont disclapés a li smele— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
   • Pwis l’ trin a chuflè èt, tot doûcemint,
     I s’ont disclapè come s’ on rauyereut
     On pan di scwace foû d’on tchin.nia
     — Émile Hesbois.