canote
canote | calote |
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « calotte » avou on ridaedje L/N (minme sinse)
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ka.nɔt/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : ca·note
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
canote | canotes |
canote femrin
- (mot d’ mousseure) pitit mousmint, avou ene pene, k' on mete so s' tiesse.
- Ossu, dj’ fouris binåjhe ki l’ muzike fjheut ahote
Et k’ l’ ome, tot refonçant e s’ canote,
End aléve … foû del loumire. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Li maisse dèl djowe », 1924, p.52-53 (fråze rifondowe). - Djôzef Dalrossete bodja s’ canote, pa respet — René Brialmont (fråze rifondowe).
- Ossu, dj’ fouris binåjhe ki l’ muzike fjheut ahote
- (mot d’ djeu) vî djeu d' efants.
- Nos djouwéns al canote dins l' djeu di scole.
- Loukîz a : «calote»
Ratourneures
candjî- canote ås rclapes u: canote ås paplotes u: canote ås paletes u: canote ås rabats : avou des pårteyes rabaxhåves so ls orayes.
Mots vijhéns
candjîSipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîLoukîz a : « calote »
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- canote : E1
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
candjîWaitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike canote so Wikipedia