canle
Etimolodjeye
candjîPrononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kɑ̃l/ aschoûtez lu (dins al canle) (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
canle | canles |
canle femrin
- (dujhance sociåle) cåzaedje sol dos des djins.
- Ça n' est k' des canles, tot ça! — Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
- ene u onk ki cåze sol dos des djins.
- Ké canle ki ç' comere la ! — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
- C' est ene vraiye canle, nosse vijhene ! — Motî d’ Cerfontinne (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjîRatournaedjes
candjîkimere ki cåze tofer dissu les djins
- Almand : Schwätzerin (en) (S44)
- Francès : commére (fr)
Codjowas
candjîcanle
- indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « canler ».
- Ele canle co sor twè, va, dandjreus.
- suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « canler ».
- I fåt k' ele canle tote li djournêye.
- kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « tuzer ».
- Canle tant k' ti vous ! Mi, dj' end a d' keure !