airçon

Walon (Rifondou)

Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « airçon » u « airson » ?

-

Etimolodjeye

Bodje « airç- » ‎(« air ») (do tayon-bodje latén « arcus » (avou candjmint del cossoune etimolodjike, dandjreus pa assaetchance do « c » do francès « arc ») (air), avou l’ cawete « -on » (li bwès d' l' airçon est arondi).

Prononçaedje

AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛːʀ.sɔ̃/ (minme prononçaedje pattavå)
Ricepeures : air·çon

Sustantif

singulî	pluriyal
airçon	airçons

airçon omrin

(muzike) baguete avou des coides po froter les cenes d' on violon.
- L i violon zimtêye
  A tchaeke côp d' airçon. — Henri Simon, "Li pan dè bon Diu", "Å bourlå" (fråze rifondowe).
- I m’ shonnéve ôre les côps d’ airçon,
  Di kéke muzicyin d’ èn ôte adje. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.55, “Li Pont d’Bavîre” (fråze rifondowe).
(belès-letes) (imådjreçmint) instrumint, cayet ki xhiltêye avou l' vint.
- L’ aiwe gruzene si doûce tchanson
  Djouwêye so l’ meyeu des airçons — Richard Joelants (fråze rifondowe).
- Viè les blankès nûlêyes
  L' aloye prind si evolêye
  Tot fjhant tchanter si airçon !
  Et l' laecea k' nos estchante,
  E modoe d' blanc fier, tchante
  Si spitant zon ! zon ! zon ! — Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 94 (fråze rifondowe).
(mot d’ mônî) pîce ki pind al potince po lever li pire tournante, po rabiyî l' pire doirmante.