Etimolodjeye

candjî

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « acî », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
acî acîs

acî omrin

  1. (foidjreye) aloyaedje di fier et d’ carbone (a nén d’ pus d’ deus å cint), k’ endè fwait on metå foirt rezistant.
    • Do fel acî, on bår d’ acî, on cizea d’ acî, ene metche d’ acî, des usteyes d’ acî.
    • Et, pidjote a midjote,
      vola come ene grande plåye fwaite a l’ åbe, ki djemixh
      et fruzixh a tchaeke côp des bleus taeyants d’ acî. Henri Simon (fråze rifondowe).
    • Si cour esteut trimpé, djheut i, come di l’ acî. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.57, “Li Feume Malâde” (fråze rifondowe).
    • L' aiwe est ossu coete k' on grand muroe d' acî. Jules Claskin (fråze rifondowe).
    • Ca tès vîs mots ont s’tu batous so n’ deûre èglome
      Avou l’ustèye d’acir qui nos wangna nos dreûts,
      Oûy’ minme, qwand on lès d’bite, on ôt co brêre les omes
      Qu’ont flahî, sins lâker, po qu’ nos viquans’ ureûs. Joseph Mignolet, "Les håyes sont rfloreyes", "Mi lingadje?", 1921, p. 117.

Ratourneures

candjî
  1. deur come di l’ acî
  2. esse tofer å fier et a l’ acî : esse tofer a s’ margayî.

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : E89, E177a

Ratournaedjes

candjî
stocaesse fier