acî
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « acî », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.ˈsiː/ /a.ˈsi/ /a.ˈsiːʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.siː/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
acî | acîs |
acî omrin
- (foidjreye) aloyaedje di fier et d’ carbone (a nén d’ pus d’ deus å cint), k’ endè fwait on metå foirt rezistant.
- Do fel acî, on bår d’ acî, on cizea d’ acî, ene metche d’ acî, des usteyes d’ acî.
- Et, pidjote a midjote,
vola come ene grande plåye fwaite a l’ åbe, ki djemixh
et fruzixh a tchaeke côp des bleus taeyants d’ acî. — Henri Simon (fråze rifondowe). - Si cour esteut trimpé, djheut i, come di l’ acî. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.57, “Li Feume Malâde” (fråze rifondowe).
- L' aiwe est ossu coete k' on grand muroe d' acî. — Jules Claskin (fråze rifondowe).
- Ca tès vîs mots ont s’tu batous so n’ deûre èglome
Avou l’ustèye d’acir qui nos wangna nos dreûts,
Oûy’ minme, qwand on lès d’bite, on ôt co brêre les omes
Qu’ont flahî, sins lâker, po qu’ nos viquans’ ureûs. — Joseph Mignolet, "Les håyes sont rfloreyes", "Mi lingadje?", 1921, p. 117.
Ratourneures
candjî- deur come di l’ acî
- esse tofer å fier et a l’ acî : esse tofer a s’ margayî.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :