abitude
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « habitude » (minme sinse).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.bi.ˈtyːt/ /a.bi.ˈtyt/ /a.by.ˈtyt/ /a.bœ.ˈtœt/ /ɔː.bi.ˈtyt/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.bi.ˈtyːt/ (waire u nén prononcî insi å 20inme sieke)
- Ricepeures : abi·tude
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
abitude | abitudes |
abitude omrin
- fijhaedje repeté.
- Ci n’ est nén dins ses abitudes.
- On tåvlea ki m’ rapinse l’ abitude k’ on aveut
D’ arinner Pire et På, di s’ raconter l’ onk l’ ôte
Totes sôres di screts mawets. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.102, “Pâhûlisté” (fråze rifondowe). - Mins la, Djermwinne n’ aveut nén lawté, come a s’-t abitude. — Jacques Desmet, On Sånî a pårt.
- L’ abitude, c’ est ene deujhinme nateure.
- I lyi fåt scheure ses laidès abitudes. — D.T.W.
Parintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîSinonimeye
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :