vicaire
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « vicarius » (« replaeçant »), pal voye do francès « vicaire » (minme sinse).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /vɪ.ˈkɛːʀ/ /vi.ˈkɛːʀ/ (betchfessî ai)
- (pa rfrancijhaedje) /vi.ˈkɛʁ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vi.ˈkɛːʀ/
- Ricepeures : vi·caire
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
vicaire | vicaires |
vicaire omrin
- (e l’ eglijhe catolike) priyesse k' e-st elaxhî a èn ôte divins ene pårotche.
- Fé l' ovraedje do vicaire. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Li vicaire enôlixha Linåd pu ndala, sins moti, ricdujhou pa Djannesse — Dieudonné Salme (fråze rifondowe).
- Et cwand les vijhenes aprindît,
K’ nos beas djonnes omes serént vicaires,
Les målès lawes ni s’ polît taire.— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.84, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî- li påpe, vicaire do Criss
- a vosse santé, moncheu l’ moncheu l’ curé, boevoz vosse vere, moncheu l’ vicaire
Mots d’ aplacaedje
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîE rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîvicaire
- Francès : vicaire (fr)