Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « vicarius » ‎(« replaeçant »), pal voye do francès « vicaire » (minme sinse).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
vicaire vicaires

vicaire omrin

  1. (e l’ eglijhe catolike) priyesse k' e-st elaxhî a èn ôte divins ene pårotche.
    • Fé l' ovraedje do vicaire. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Li vicaire enôlixha Linåd pu ndala, sins moti, ricdujhou pa Djannesse Dieudonné Salme (fråze rifondowe).
    • Et cwand les vijhenes aprindît,
      K’ nos beas djonnes omes serént vicaires,
      Les målès lawes ni s’ polît taire.Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.84, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. li påpe, vicaire do Criss
  2. a vosse santé, moncheu l’ moncheu l’ curé, boevoz vosse vere, moncheu l’ vicaire

Mots d’ aplacaedje

candjî

Mots vijhéns

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
vicaire
  •   Francès : vicaire (fr)