shoflå
Etimolodjeye
candjîDo viebe « shofler » avou l’ cawete « -å »
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /sɔ.flɒː/ /sɔ.flɑː/ /sɔ.flɔː/ /ʃɔ.flɔː/ /ʃɔ.flɑː/ (betchfessî sh) (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʃɔ.flɔː/
- Ricepeures : sho·flå
Sustantif
candjî| singulî | pluriyal |
|---|---|
| shoflå | shoflås |
shoflå omrin
- (mot d’ houyeu) plaece la ki l' feu griyeus a shoflé.
- Tot d' on côp, cwand on pinse aveur vudî l' gofå,
On s' aparçût k' èn ome : o, ki dji-dju, èn esclåve
N' est nén rmonté. Mildiu ! hay ! hay ! i fåt k' on l' såve…
Mins les ôtes sont trop flåwes po raler viè l' shoflå
— Louis Lagauche, "L' inmant", Les coraedjeus, (1947), p. 92 (fråze rifondowe).
- Tot d' on côp, cwand on pinse aveur vudî l' gofå,
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîÔtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- soflå : — Louis Lagauche. (1947)
I gn a cåzu rén dins ci hagnon ci, mins si vos irîz rnaxhî dins des ôtes motîs, et trover l’ mot « shoflå », riherez ciddé li scrijha do mot ki vos î avoz trové, et l’ rahouca do motî el Djivêye des motîs do walon.
