s’ difiner

Walon (Rifondou)

Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.

Etimolodjeye

Aplacaedje prono « s’ » + viebe «difiner».

Viebe

s’ difiner (viebe å prono)

1. (sins coplemint) baxhî, dicweli di cåze d' ene maladeye, d' anoymint.
   • Ele si dfene tot doûçmint — Motî del Hesbaye (fråze rifondowe).
   • Et l' grosse båshele ki s' difene tote,
     A po seur on bén grand displi,
     Po plorer tot tnant s' mame pal cote. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Prumî bâbâ", p.50 (fråze rifondowe).
2. (avou viebe coplemint nén direk, foiravant «tchoûler» & «plorer» dirî li dvancete «a») èn nén s' arester (di).
   • Ele si dfene a tchoûler — Motî Forir (fråze rifondowe).
   • Si l' tchårité s' mostere ingråte,
     I fåt k' on pleure a s' difiner. — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Les p’tits mâlhureux" (fråze rifondowe).
   • Louwisse si dfinéve a plorer, li vizaedje catchî e s' vantrin — Jean Bosly, L’Afêre d’ås Houlpês, p. 129 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

endaler tot doûçmint

• Francès : se consumer ^(fr)

tchoûler èn nén s' arester

• Francès : (se laisser) dépérir ^(fr), s'étioler ^(fr), se morfondre ^(fr)